Το τρένο
Διπλός ο ρόλος του παιχνιδιού.
Διπλής κατεύθυνσης η αγωνία.
Είσαι η πρώτη σε συνάρτηση την αναγκαία δημιουργία της δεύτερης.
Διαδρομή ωφέλιμη αλλά μοναχική.
Συνοδοιπόρος σου η σκέψη για το αύριο.
Το μετά,το ύστερα καταγράφεται σε εικόνες εντός του συρμού.
Σε ανορθολογικούς ειρμούς πάνω υπάρχεις και χάνεσαι.
Βρίσκεις το άπειρο και το μετουσιώνεις σε μελωδία.
Το κοινωνικό ως τρένο
Βρίσκεις το άπειρο και το μετουσιώνεις σε μελωδία.
Χορδές πανομοιότυπες του ήχου που πηγάζει από τις ράγες.
Τα τζάμια η αντανάκλαση της ετεροχρονισμένης επαφής σου μ'αυτά.
Ψηλά στο κέντρο ένα σύμβολο για την απαγόρευση καπνίσματος.
Πολλαπλά απαγορευτικά εντείνουν την επιθυμία για το σπάσιμο τους.
Ένα επαναστατημένο είδωλο με ακόμη έναν λόγο ύπαρξης.
Οι ήχοι της κουρδισμένης κιθάρας τώρα μετατράπηκαν σε ντραμς σκληρού πανκ.
Με την κόρνα που ηχεί σαν γρύλισμα μεθυσμένου Μοϊκανού.
Και στις στροφές ίδιο το ταρακούνημα όπως σε πόγκο χορό.
Το αεράκι που μπήκε στην πρώτη στάση σε επαναφέρει νωχελικά.
Πάει καιρός από την τελευταία φορά που πήγες σε τέτοιου είδους συναυλία.
Η μαυροκόκκινη απόχρωση των συναισθημάτων σου ήθελες να παραμείνει στο χώρο.
